Hi! Dit ben ik, Martijn Smeets. Grote kans dat je me zo ergens tegenkomt: spijkerbroek, overhemd, schoenen die het midden houden tussen netjes en casual en een Apple product binnen handbereik. Kom je me in pak tegen? Dan ben ik misschien een bruiloft aan het fotograferen; al is de kans groter dat ik op pad ben als consultant voor mijn werkgever Bvolve. Maar mijn persoonlijkheid reikt - gelukkig - verder dan mijn fotografie, werk en kledingkeuze. Ik luister graag naar muziek in de genres pop/rock, jazz en blues en heb een dermate grote voorliefde voor goed geluid dat ik vrees dat ik in het hokje audiofiel thuishoor. De fantastische headphone van Bowers & Wilkins heb ik dan ook niet om mee te pronken, maar om van te genieten. De LP op de foto is er een van Editors, een fantastische band die mijn muzikale voorkeur in het pop/rock genre het beste samenvat. Een LP inderdaad: in dit tijdperk van snelheid en hectiek kan ik enorm genieten van het draaien van platen - échte platen van zwart vinyl - van begin tot eind, precies zoals de artiest het bedoeld heeft en op het formaat waar de schoonheid van het album artwork het best tot zijn recht komt. Bovendien: muziek die ik écht goed of bijzonder vind wil ik fysiek vast kunnen houden. Enfin, geef mij goede muziek en ditto geluid en ik kom de avond wel door. Liefst met een wijntje... ...of koffie: ik ben een koffiejunk, met een voorkeur voor espresso en cappuccino. De dagen dat ik geen koffie nuttig zijn zeldzaam en vallen vaak samen met mijn reizen waar ik als natuurliefhebber graag de berggeit uithang. Dat laatste doe ik dan weer bovengemiddeld vaak in een Scandinavisch land, zoals IJsland en Noorwegen. Beelden van mijn reizen vind je in de vrij werk sectie. Die camera die daar ligt is de oude Yashica van m'n pa. Het is ook de spiegelreflex waar het fotografie avontuur voor mij mee begon. Geen autofocus of histogram, maar volledig handmatige bediening met een heel beperkte lichtmeter. Ik ben blij dat ik mijn eerste ervaringen in de fotografie - hoe beperkt ook - heb opgedaan in het analoge tijdperk; die technische basis helpt me nog iedere dag. En dan het laatste - maar meest essentiële in de fotografie - aspect in deze foto: het licht. Zo op het eerste gezicht zou je kunnen denken dat de foto is gemaakt met behulp van daglicht door een raampartij aan de rechterzijde, maar niets is minder waar: dit zelfportret is juist gemaakt rond middernacht met enkel flitslicht. Het is altijd een uitdaging om precies dat licht te creëren waar je als fotograaf naar opzoek bent, maar wel een waar ik veel voldoening uit haal. Er is voor mij maar weinig zo bevredigend als het naar mijn hand zetten van iets ongrijpbaars als licht. Verrassend hè, hoeveel één enkele foto je kan vertellen? Dat is dan ook wat ik het allerliefste doe: beelden creëren die verder reiken dan visuele schoonheid alleen, portretten met een verhaal. Welk verhaal mag ik voor jou uitbeelden?