Hoera! De Erasmusbrug, hét Rotterdamse icoon, is jarig. Ook al wonen we momenteel niet in Rotterdam, ook in onze woning in Rīga is het icoon niet weg te denken. Voor Rotterdammers is de Erasmusbrug immers meer dan een brug van Noord naar Zuid of Zuid naar Noord.
Op 4 september 1996 werd de brug feestelijk geopend door toenmalig Koningin Beatrix. In de 25 jaar die volgde de omgeving van de Erasmusbrug rigoureus veranderd. De ‘Zwaan’ wordt aan alle kanten geflankeerd door hoogbouw, met de 215 meter hoge Zalmhaven als nieuwste wapenfeit. Desondanks staat de Erasmusbrug als onbetwist stadsicoon nog altijd fier overeind. Sterker nog: het is onmiskenbaar dat de brug deze groei juist mogelijk heeft gemaakt, door het centrum te verbinden met Zuid.
Door de jaren heen is de Erasmusbrug ook voor mij een bron van inspiratie gebleken. De strakke vormen lenen zich uitstekend voor abstracte en strakke beelden. En met steeds wisselende omstandigheden en kleuren valt er altijd wel iets nieuws te creëren.
Mijn eerste (serieuze) foto’s van de brug schoot ik in 2010; de zomer dat de Grand Départ van de Tour de France in Rotterdam plaatsvond.
Sindsdien heb ik de brug nog ontelbare keren gefotografeerd: in de regen en mist, tijdens het Nationale Vuurwerk, met een tilt-shift lens, tijdens het kampioenschap van Feyenoord, met een maansverduistering in de achtergrond en – uiteraard – met de brug zelf als achtergrond voor bruidsportretten in Rotterdam.
Het duurt nog even, maar over een aantal jaar kan ik – vanuit ons nieuwe appartement in de Cooltoren – weer dagelijks genieten van ’s werelds mooiste brug. De komende jaren zullen we het echter nog moeten stellen met een betonnen Sovjet-versie van de Erasmusbrug: de Vanšu Tilts in Rīga. Ach ja.
