Zojuist heeft mijn vader – Jo Smeets – na 40 jaar trouwe dienst met een feestelijke borrel afscheid genomen van ‘de zaak’. Die zaak is PostNL en de rede van het afscheid is dat de beste man met pensioen gaat. Enkele weken geleden vroeg PostNL mij om een fotoreportage te maken van het bedrijf in combinatie met enkele portretten van Jo; een wel heel persoonlijke opdracht waar ik natuurlijk direct ‘ja’ tegen zei.
In het kort kwam de opdracht neer op het volgende: maak een strakke, professionele collage opgebouwd uit een reportage van Jo en zijn team op het hoofdkantoor, aangevuld met een bedrijfsreportage van PostNL. In de verdere uitvoering kreeg ik de vrije hand. Beter kan je het als fotograaf niet wensen. De opdracht viel bovendien mooi samen met mijn voornemen om mijn vader zijn werk bij PostNL te vereeuwigen in enkele portretten.
In de collage zag ik een drietal elementen voor me: de portretten van Jo en zijn collega’s, de foto’s van typische PostNL processen en enkele historische beelden en logo’s om het 40-jarig jubileum kracht bij te zetten. Door in de foto’s van de processen enige beweging aan te brengen kon ik een subtiel onderscheid aanbrengen ten opzichte van de beelden op het hoofdkantoor.
De reportage zelf was genieten: er is niets zo fijn als mensen portretteren in hun dagelijks doen en handelen. Voor de reportage van de bedrijfsprocessen mocht ik mijn gang gaan in een van de sorteercentra en met mijn voorliefde voor techniek voelde ik me daar als een kind in een snoepwinkel. Het was niet de aard van de opdracht en er was helaas ook geen tijd of ruimte voor, maar – PostNL, leest u mee? – wat zou ik graag terugkomen om al die mooie werknemers en processen eens professioneel uit te lichten!
Voor de uiteindelijke collage heb ik gekozen voor een liggend formaat, op speelse wijze opgebouwd uit liggende foto’s, met een grote portretfoto als centraal element. Het totaal komt prachtig tot zijn recht achter ontspiegeld acrylglas met een montage op dibond. Weer een mooi voorbeeld hoe maatwerk fotografie kan resulteren in een prachtig persoonlijk cadeau.
N.B.: Om foto’s op de werkvloer van het sorteercentrum te kunnen maken (en gebruiken) had ik uiteraard toestemming nodig van de aanwezige personen. Aangezien het hier ging om beelden die enkel en alleen gebruikt zouden worden in een collage die aan één persoon geschonken zou worden was dat eigenlijk nooit een probleem. Ik hecht veel waarde aan dergelijke afspraken en dat maakt dat ik de beelden die het betreft hier ook niet zal tonen. Onderstaande foto’s geven dus slechts een beperkte impressie van de reportage.
